Saturday, June 21, 2008

Iki kisilik yataklarin anlami, giysilerin islevi ve kilolarin her daim yetersizligi üzerine.

.
.
.
.
Aynada lekeli cildini inceliyordu. Duraksadi. Bir adim geriye atip „Zayiflamam lazim“ diye gecirdi icinden. Aynadan arkasindaki iki kisilik yataga bakti. O tek kisiydi. Hep tek olmustu ve tek kalmayi da istiyordu. Iliskilerinde de. Herkesin istedigi gibi. Fazla kuruntu yaptigindan mi ya da güvensizliginden mi olsa gerek, birsey ona tek olmadigini söyleyip duruyordu daima. Sevdigi insani kiskanmasini garanti altina almak istercesine. Zamanla bu durumu kabul edebilmisti gerci fakat an oluyordu ki kiskancligi ile yikici olmaya basladigi oluyordu. Tek kisinin kullandigi iki kisilik bir yataga bakarken mesela. „Zayiflamam lazim“ diye icinden gecirirken ya da. Aynada lekeli cildini incelerken duraksadiginda da olabiliyordu bu an. Kaslarini catarak basini hafifce salladi, düsünceleri yüzüne konmus bir sinek misali kovarken. Ic camasirini secti ve yavasca giyindi. Vücudunu hic bir zaman begenememisti. Cevresinde vucüdunun atletik yapisini övenler olmustu. Atletik, kadinsi degildi. Bluzunun dügmelerini iliklemeden önce karnini kaburgalari belirene kadar icine cekti. „Zayiflamam lazim“ diye sesli söylendi kendine. Birazdan özgüven dedigi maskesini tamamlayacak, evinden cikacakti. Her sabahki gibi metro istasyonunun karsisindaki gazetecide gazetelerini alacak, kahvesini icecekti. Derse gec kalacakti. Sinirli görünen ögretmenine gülümseyerek günaydin diyip yerine gececekti. Gün boyu özgüveniyle cogu kisiyle iyi anlasacak, konusacak ve gülecekti. Okul cikisi yeni basladigi gecici isine gidecekti. Is arkadaslariyla da konusacak ve gülecekti. Isini iyi yapacakti ve evine dönecekti. Yemek yapacakti. Ders calisacakti ya da internette takilacakti. Baileys icerek kitap okuyacakti ya da. Gecelegin üzerini cikaracakti. Dus alacakti. Sonra aynaya bakacakti. Aynada lekeli cildini inceleyecekti. Duraksayacakti. Bir adim geriye atip, „Zayiflamam lazim“ diyecekti. Aynadan iki kisilik yatagi görünecekti. Tek kisinin kullandigi iki kisilik bu yatagina yatacakti sonra. Gece ona tek olmadigini anlatan ninnisini söyleyecekti. Uyumadan uyanacakti. Hersey özünde ayni kalacakti. O yine de herseyin nasil oldugunu düsünmeye devam edecekti. Kilosu da hep ayni kalacakti. Tek olmaya yetersiz.
.
.
.
.

4 comments:

Seyyah said...

Aynada baktığı yüze şunuda söylemeliydi;
''SENİ SEVİYORUM''
..İki kişiyken yalnızlık yaşamaktansa,TEK olup krallığımı ilan etmeyi tercih ederim..

Seyyah said...

(My flickr)yorumda bulanamıyorum.Ayrıca hesap yaratmam gerekecek sanırım.Ama şu cümleleri mutlaka ulaştırmalıyım.
Demeliyim ki;
Sanatsal alanların sadece gözlemcisi olarak varolan ben,yaratmış olduğunuz dünyanıza gireli çıkışı bulamıyorum. Özellikle ''NONSENSE'' ve ''MARTILAR'' büyüledi beni.Başarılarınızın daim olmasını diliyor.Bir gün sizin fotoğraflarınızdan birini kelimeler diyarımda misafir edebilmeyi umuyorum.

enigma said...

Sevgili Elvan, cok tesekkür ederim, bunlari duymak cok sevindirdi beni. Fotograflardan birini istedigin vakit, haber edersin :)

Sevgiler

Seyyah said...

Ahhhhh sevinç çığlıklarım,kulaklarını rahatsız ettiyse üzgünüm.Yüreğimin naralarına hakim olamıyorımda bazen.
seyyah.elvan@gmail.com
Müsaden olursa tabi ki;
**NONSENSE**
Kelimeler size uçacak.Pencerenizi açık tutmanızı tavsiye ederim.