Vigil

.
.
.
.
Gecenin su saatinde, otobüsler parketmisken, gazeteciler kapaliyken, kahve kokmuyorken mutfak. Gecenin su saatinde, tek basinaliga meydan okurcasina gülümseyerek, sessizligi bir kursun kalemin kagit üzerinde cikardigi sesle bozarken, öyle bir iyi hissetmek var ki icimde.
Tüm sebepsiz titremeler almis yerini, gölgeler birer karakter olmuslar. Yatagimin kiyisina derisi yüzülü bir el ilismis, gözlerimin kapanmasiyla üzerime dikilecek bakislar, biliyorum. Gözlerle odaklanan noktalari hissediyorum.
Ve tüm sebepsiz titremeler sürüyorlar, gerdanimi kanatmisim. Tirnaklarima bakiyorum, kuru agzim, birbirine yapisik dudaklarim. Yalnizliga meydan okurcasina; anlatan bir ses ile…

Ancak otobüsler kalkinca, gazeteler okundukca, mutfaklarda kahve kokunca. Yalniz kalinacaktir.
Gün, sevildigini zanneden genc kiz kibiriyle, en acimasiz cefam olsa gerek.
.
.
.
.